[Tirea]Apartamentowiec rodu Sannasaih

I to by było na tyle. Przez cały czas wbijała w Sarita ostre spojrzenie - aż do ostatniej chwili, do jego ostatniego tchnienia. Przez ułamek sekundy spoglądała na Ashgara wzrokiem pełnym wdzięczności, a potem... Cóż. Potem przybrała najbardziej rozżaloną minę, jaką mogła. Idealnie doprowadziła swe oczy do zaszklenia się od łez. Zbladła nawet! Och, tak. Wdowa wpada w żałobę po stracie męża.
Delikatnie odsunęła jego ciało - choć najchętniej skopałaby je ze stołu, żeby krew nie plamiła materiału - po czym sama zaraz pochyliła się nad nim. Celowo nie spięła włosów, także teraz skutecznie zasłaniały jej twarzyczkę. I dobrze, że to robiły, bo nikt nie powinien widzieć jej uśmiechu satysfakcji.
Idziesz do woja, panienko Sannasaih.
Zamieszanie dookoła jakby jej nie interesowało - tak, jak nie interesowałoby zszokowanej żony, która właśnie straciła męża. Niby coś się działo, niby wpadła straż, ale ona całą siłą woli zmusiła się, by udawać apatyczną i całkowicie wyłączoną. Był tylko Satir. Martwe ciało Satira na jej rękach.
Sprawiwszy, by po jej polikach płynęły nieszczere łzy, pozwoliła sobie nawet ułożyć głowę księcia na swoim podołku. A niech się cieszy po śmierci. Skoro wyświadczył jej taką przysługę i umarł, to niech coś od niej ma. Taki prezent, powiedzmy. Gdy zaś tak grała, drżąc nawet lekko, jakby wstrząsana szlochem, myślami była przy ciemnoskórym słudze i Eliahilu. Miała nadzieję, że nic im się nie stanie.

Pokój został opustoszony całkowicie. Kilka rzeczy, których dziewczyna mogła potrzebował zostało przygotowane w podręcznej torbie. Minęły dwa dni od całej tragedii, lecz wszyscy wciąż jeszcze zmagali się z tragicznymi wydarzeniami. Riam szalał z gniewu. O wszystko obarczył swe niewdzięczne dzieci. Za Ashgarem wysłano list gończy. Tirea udawała się na Caamas by odbyć służbę wojskową. Elahil za sprawą ojca został odesłany na odległy posterunek na zewnętrze rubieże. Służka odprowadziła dziewczynę do wyjścia. W loży zaparkowany był poduszkowiec, który miał zawieźć dziewczynę do portu. Zaczynała się jej służba wojskowa.

Napisz tutaj jeszcze jeden post. Potem się przenosimy i zaczynamy już normalną rozgrywkę, więc dokończ kartę postaci. Zaczynasz z 3 poziomem.

Choć nie o takim życiu marzyło większość dam, Tirea była szczęśliwa. Wyrywała się - przynajmniej częściowo - z zachłannych macek ojca. Jedyne, co nieco tłumiło jej radość, to problemy, z którymi zmagać się będzie musiała cała trójka. Za Ashgarem wysłano list gończy. Elahil, jej kochany Elahil, został odesłany na odległy posterunek, choć godzien był innej służby. Panienka Sannasaih przetarła zmęczoną twarzyczkę dłonią. Dadzą sobie radę. I na pewno jeszcze kiedyś się spotkają. Na pewno.
Podążyła za służką raźnym krokiem, lecz jej wyczerpanie ostatnimi wydarzeniami nadal było wyraźne. Nadal jednak przez ów ciężar, jaki dźwigała na barkach, przebijał się uśmiech satysfakcji. Ostatecznie, to oni wygrali tę bitwę.
Wślizgnęła się do poduszkowca, zajmując miejsce w kącie. Ani razu nie obejrzała się na miejsce, które opuszczała. Nic dla niej nie znaczyło, a jeśli wiązały się z nim jakieś wspomnienia, to tylko upokarzania i zniewolenia przez własnego ojca. Nic, co chciałaby pamiętać.
Odetchnęła cicho, przymykając oczy.
Panienka Sannasaih idzie w kamasze.